Πόσο διαρκεί το COVID-19 σε επιφάνειες χαλκού;

Μέχρι τώρα οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι ο κορονοϊός SARS-CoV-2 (ευρύτερα αναφέρεται ως COVID-19) μπορεί να μεταδοθεί από ένα μολυσμένο άτομο μέσω σταγονιδίων όχι μόνο στον αέρα, αλλά και σε επιφάνειες. Ο ιός μπορεί να επιβιώσει για διαφορετικές χρονικές περιόδους σε διάφορες επιφάνειες, κάτι που είναι σημαντικό να γνωρίζετε για να σας βοηθήσουν ώστε να προσδιορίσετε τις κατάλληλες πρακτικές απολύμανσης για να μειώσετε την πιθανότητα μετάδοσης. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν επίσης να σας βοηθήσουν να επιλέξετε υλικό λιγότερο φιλόξενο στον ιό.

Πόσο διαρκεί το COVID-19 σε επιφάνειες χαλκού;

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine διαπίστωσε ότι το COVID-19 παρέμεινε βιώσιμο σε αερολύματα για έως και 3 ώρες, σε χαρτόνι έως 24 ώρες και σε πλαστικό και ανοξείδωτο χάλυβα για έως 72 ώρες μετά την εφαρμογή σε αυτές τις επιφάνειες. Ωστόσο, ο ιός παρέμεινε μεταδοτικός στον χαλκό για έως και 4 ώρες. σημαντικά μικρότερο χρόνο από ότι σε πολλές άλλες σκληρές επιφάνειες.

Ένας λόγος για τον οποίο ο χαλκός καταστρέφει τους οργανισμούς που προκαλούν ασθένειες είναι ότι «εισέρχεται στο κύτταρο, ίσως ως ιόντα. Όταν επιτευχθεί θανατηφόρα δόση, ο χαλκός φαίνεται να παρεμβαίνει στις φυσιολογικές λειτουργίες των κυττάρων και να θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της μεμβράνης. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο χαλκός εμποδίζει την αναπνοή των κυττάρων και το μεταβολισμό και προκαλεί βλάβη στο DNA. Αυτό οδηγεί σε γρήγορο θάνατο, γεγονός που καθιστά απίθανο τα κύτταρα να έχουν αρκετό χρόνο για αναπαραγωγή.

Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Μικροβιολογίας το 2015, ο χαλκός βρέθηκε να σκοτώνει πολλά διαφορετικά, παλαιότερα στελέχη ανθρώπινου κορονοϊού. “Η έκθεση σε επιφάνειες χαλκού έχει ως αποτέλεσμα μορφολογικές αλλαγές στα σωματίδια ανθρώπινου κορανοϊού που είναι ορατά στη μικροσκοπία ηλεκτρονίων μετάδοσης (TEM). «Ο μηχανισμός του βακτηριακού θανάτου σε επιφάνειες χαλκού είναι περίπλοκος, που περιλαμβάνει όχι μόνο την άμεση δράση των ιόντων χαλκού σε πολλαπλούς στόχους, αλλά και τη δημιουργία καταστροφικών ριζών οξυγόνου, με αποτέλεσμα« μεταβολική αυτοκτονία ».

Έχει αποδειχθεί ότι τα κράματα χαλκού διατηρούν την αποτελεσματικότητά τους στη θανάτωση βακτηρίων ακόμη και μετά από δεκαετίες χρήσης. «Τώρα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός στοιχείων από εργαστηριακές μελέτες και μικρές κλινικές δοκιμές που υποδηλώνουν ότι η ενσωμάτωση επιφανειών χαλκού θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μείωση της μετάδοσης λοιμώξεων από μολυσμένες επιφάνειες».

Παρόλο που η χρήση χαλκού για επιφάνειες υψηλής αφής δεν εξαλείφεται η ανάγκη για πλύσιμο και απολύμανση των χεριών, η χρήση χαλκού για αντικείμενα όπως λαβές πορτών, ντουλαπιών, πάγκοι και κιγκλιδώματα είναι ένας παθητικός τρόπος για τη μείωση του χρόνου που οι ιοί παραμένουν βιώσιμοι σε επιφάνειες. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να παίξει ρόλο στην ελαχιστοποίηση του ρυθμού μετάδοσης σε κοινόχρηστους χώρους και κοινούς χώρους.

Βιβλιογραφικές Αναφορές

1. Neeltje van Doremalen, Trenton Bushmaker, Dylan H. Morris, Myndi G. Holbrook, Amandine Gamble, Brandi N. Williamson, Azaibi Tamin, Jennifer L. Harcourt, Natalie J. Thornburg, Susan I. Gerber, James O. Lloyd-Smith, Emmie de Wit, Vincent J. Munster. Aerosol and Surface Stability of SARS-CoV-2 as Compared with SARS-CoV-1. New England Journal of Medicine, 2020; DOI: 10.1056/NEJMc2004973
https://www.nejm.org/doi/10.1056/NEJMc2004973

2. Harold T. Michels, C. William Keevil, Cassandra D. Salgado, Michael G. Schmidt. From Laboratory Research to a Clinical Trial: Copper Alloy Surfaces Kill Bacteria and Reduce Hospital-Acquired Infections. HERD: Health Environments Research & Design Journal, 2015; DOI: 10.1177/1937586715592650
https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/1937586715592650

3. Sarah L. Warnes, Zoë R. Little, C. William Keevil. Human Coronavirus 229E Remains Infectious on Common Touch Surface Materials. American Society for Microbiology, 2015; DOI: https://doi.org/10.1128/mBio.01697-15
https://mbio.asm.org/content/6/6/e01697-15

4. Warnes, S. L., Caves, V., Keevil, C. W. (2012). Mechanism of copper surface toxicity in Escherichia coli O157: H7 and Salmonella involves immediate membrane depolarization followed by slower rate of DNA destruction which differs from that observed for Gram-positive bacteria. Environmental Microbiology, 14, 1730–1743. DOI: http://doi.org/10.1111/j.1462-2920.2011.02677.x
https://sfamjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1462-2920.2011.02677.x

5. Weaver, L., Noyce, J. O., Michels, H. T., Keevil, C. W. (2010). Potential action of copper surfaces on meticillin-resistant Staphylococcus aureus. Journal of Applied Microbiology, 109, 2200–2205. DOI: http://doi.org/10.1111/j.1365-2672.2010.04852.x
https://sfamjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/j.1365-2672.2010.04852.x